Nationaal Kampioenschap zitskiën van Oostenrijk in Hinterstoder en finale EK in Slowakije
Zondag 15 maart vertrokken Anita, Eric en ikzelf naar Frankrijk, meer bepaald Saint Jean de Maurienne, waar de fabriek van Tessier (bepaald merk van zitski) gevestigd is. Zondagavond gaan we, na wat ontspanning en een goede lachbeurt, slapen. Maandagmorgen haalden we de twee zitski’s op die we aan een volledige test onderwierpen in het skigebied Les Karellis. Dinsdag besloot coach Eric dat de zitski’s in orde zijn.
We laden onze nieuwe Scarver’s en de bagage terug in en zetten onze reis verder naar Hinterstoder, want op vrijdag 20 maart ging daar het Oostenrijks kampioenschap van start. Dit leek een goede opwarming, training en gewenning aan de zitski’s voor we deelnamen aan de EK finale. Na daar vele afdalingen te hebben gedaan voegden Jasper en Luc( Jasper zijn vader) zich bij het gezelschap. Vrijdag stonden we allen vroeg op en rijden we de bergpas op, volledig ingeduffeld, tegen de kou, waren we klaar voor de slalomwedstrijd.
Daar deden we één voor één ons ding, Anita valt in de eerste run, Jasper werd gediskwalificeerd en ik werd 4de van 5 gestarte atleten in mijn categorie. Zaterdag stond de Reuzenslalom op het programma, ook daar proberen we ons toch een beetje te bewijzen. Door wat problemen ging Anita niet van start, Jasper en ik zetten een mooie tijd neer. Ik werd terug 4de en Jasper werd 23ste van 30 gestarte atleten in zijn categorie. We genoten zondag nog een beetje van de weinige zonnestralen om dan maandag weer alles in de auto te laden.
Nadat we in Wenen Ronny en Barbara hadden afgehaald, reden we door naar Jasna in Slowakije, daar moesten we normaal zaterdag van start voor de reuzenslalom. We trainden weer enkele dagen en werkten op onze techniek en probeerden er voor te zorgen dat Anita haar zelfvertrouwen terug kreeg. Na weer vele afdalingen en een goed gevoel, gingen we elke dag moe maar voldaan terug naar het hotel.
Vrijdag kwam Eric ons melden dat er een mogelijkheid bestond dat de reuzenslalom van zaterdag verplaatst werd en dat we in plaats daarvan een slalom moesten skiën, omdat ze boven en storm verwachtten. Zaterdag morgen hoopten we toch allemaal een beetje op een reuzenslalom. Maar eenmaal op de piste aangekomen hoorden we al snel dat er boven te veel wind stond, dus dat we een slalom zouden skiën. De moed zakte ons een beetje in de schoenen, want de training op reuzenslalom ging zo goed. Na de Verkenning zag ik de wedstrijd toch al een beetje zitten. Na heel lang aanschuiven aan de lift gingen Jasper en ik van start, ik skiede buiten alle verwachtingen een heel goede wedstrijd en wordt 7de van de 13 gestarte deelnemers. Deze prestatie levert mij 128 punten op. Jasper skiede ook een goede run, hij werd 14de van de 27, maar kwam net niet onder die 200 punten.
Zondag morgen was het toch met een bang hartje afwachten want er werd regen voorspeld. Regen en skiën is nu net een combinatie dat niet zo goed past. Na de verkenning bleef het een raadsel of het wel verstandig was de wedstrijd te laten doorgaan, toch gingen we van start. Ik kwam goed nat en uitgeput beneden aan, het was echt vechten als je moest “waterskiën”. Dan was het afwachten tot Jasper van start mocht gaan, plots slecht nieuws, het regende te hard en de wedstrijd wordt een paar uur uitgesteld. Na een uur en een half werd de wedstrijd zelf afgelast, daar gaat de hoop om punten te pakken.
We gingen vroeg terug naar het hotel, we fitnesten nog een beetje, genoten van een stoombad en een zwembeurtje. Na het avondeten en de afterparty gingen we slapen. Goed wetende dat de reis er op zat. We hebben twee volle weken genoten en gingen eventjes naar huis. Allé héél eventjes toch. Want na een paar dagen mochten we weer skiën met Anvasport.
